Pytanie: Niedawno złożyłem wniosek o wcześniejszą emeryturę. Tak jak mój kolega pracowałem jako operator dźwigu na budowach był też okres ,że obsługiwałem maszyny drogowe ZUS nie uwzględnił mi części okresu pracy w szczególnie warunkach, ponieważ w jednym z moich świadectw pracy jest inna nazwa zajmowanego stanowiska. Nieprawidłowe jest świadectwo od pracodawcy prywatnego te z zakładu państwowego były prawidłowe . Co w takiej sytuacji robić?.
Warto odwoływać się
Pana pytanie dotyczy uprawnienia do przejścia na wcześniejszą emeryturę z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Pracownikiem zatrudnionym w szczególnych warunkach jest osoba zatrudniona przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia i o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczeni.
Prawo do skorzystania z wcześniejszej emerytury z tytuły wykonywania pracy w szczególnych warunkach mogą skorzystać nie tylko pracownicy państwowych przedsiębiorstw ale także pracownicy zatrudnieni u prywatnych pracodawców.
W oparciu o przedstawioną przez Panią sytuację należy podkreślić, iż ma Pani prawo wnieść odwołanie od decyzji organu rentowego w terminie miesiąca (30 dni) od doręczenia decyzji. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem organu rentowego do (właściwego ze względu na miejsce zamieszkania) Sądu Okręgowego – Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
W odwołaniu powinna Pani wskazać świadków oraz inne dowody (np. dokumenty) potwierdzające, iż wykonywała Pan prace pracę w szczególnych warunkach mimo innej nazwy zajmowanych stanowiska wpisanej do świadectwa pracy.
Świadectwo pracy ma charakter dokumentu prywatnego i stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Natomiast nazewnictwo stanowisk pracy nie może stanowić podstawy nieuznania wskazanego okresu za pracę w szczególnych warunkach, a zwłaszcza w przypadku, gdy materiał dowodowy oraz analiza charakteru pracy pozwala stwierdzić, iż praca była wykonywana w warunkach szczególnych, tj. opisanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43).
W orzeczeniu z dnia 24 stycznia 2013r. III UK 47/12 Sąd Najwyższy podkreślił, że ,,w judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, iż przewidziane w art. 32 i art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do emerytury w niższym niż określony w art. 27 tej ustawy wieku emerytalnym jest ściśle związane z szybszą utratą zdolności do zarobkowania z uwagi na szczególne warunki lub szczególny charakter pracy. Praca taka, świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu, stąd też wykonująca ją osoba ma prawo do emerytury wcześniej niż inni ubezpieczeni. (…) Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonych mu czynności. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. Decydującą rolę w analizie charakteru pracy ubezpieczonego z punktu widzenia uprawnień emerytalnych ma zatem możliwość jej zakwalifikowania pod którąś z pozycji wspomnianego załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.’’
W związku z powyższym, jeżeli nie został panu uznane lata kiedy faktycznie wykonywał Pan pracę w szczególnych warunkach, powinien Pan złożyć odwołanie od decyzji organu rentowego.